Soms voelt het alsof je al een tijd enorm achter de feiten aanloopt. Dit gevoel geeft enorm veel druk en zorgt ervoor dat je net niet lekker slaap, net niet uitgerust bent en vooral net niet scherp bent op de momenten waarop het toe doet.
Toch kwam ik tot de ontdekking dat dit slechts een bedrieglijk gevoel was, dat ontstaat door de waan van de dag. Ga maar eens voor het raampje staan wachten totdat de wasmachine klaar is. Dat duurt lang! Ga je andere dingen doen, bijvoorbeeld de vorige lading wasgoed strijken. Dan gaat het allemaal ineens een stuk sneller.
Toen ik mijn doelen voor het afgelopen jaar erbij pakte was dat gevoel geheel verdwenen. Tot mijn verbazing had ik al mijn doelen gehaald! Echt allemaal! Waar ik nog meer verbaasd om was, is dat ik mijn complete focus was verloren terwijl ik naar de wasmachine aan het staren was. Mijn wereld bestond uit alles wat er achter dat ruitje gebeurde en door deze monotone beweging leek het wel dat ik nooit anders heb gekend.
Hoe verfrissend kan het zijn om even helemaal blanco te beginnen. De afgelopen jaren was mijn doel duidelijk en wist ik waarheen ik wilde gaan. Een van de doelen voor dit jaar is om te bekijken hoe nu verder? Als je aan het klimmen bent mag je af en toe best even van het uitzicht genieten en op adem komen. Even wat eten en drinken maar vervolgens wel weer door. Het wordt lastiger als je vervolgens keuzes hebt in het aantal wegen dat je op kunt. Je ziet niet waar de top is, en eigenlijk weet je ook niet eens of je wel naar de top gaat die je voor ogen hebt. Maar je bent trots op wat je al hebt bereikt en wilt meer. Maar waar vind je dat ‘meer’?
Het kan natuurlijk heel goed zijn dat je dezelfde weg blijft volgen, dat er niet eens meer geklommen wordt of je slaat zomaar af, naar beneden, terug het dal in. Dat wil je te aller tijden voorkomen. Dus wat ga je doen? Je neemt gewoon nog even een paar minuten extra pauze en je gaat op basis van je kennis en ervaring die je hebt opgedaan over de weg en jezelf bedenken waarheen je moet gaan.
En dat is nu precies waar ik mee bezig ben. Naast de ‘waan van de dag’ die elke dag weer anders kan zijn, neem ik nu actief de tijd om na te denken welk pad ik wil gaan bewandelen. Dat pad dat kies ik op basis van wie ik ben (als persoon) en wat ik kan (kennis en kwaliteiten).
Omdat ik toch al een flink einde de berg op ben gelopen hoef ik het niet enkel te doen op wat ik tussentijds in mijn geheugen heb gegrift. Maar ik ben nu ook in staat vanaf deze hoogte terug te kijken naar het pad wat ik heb belopen. Daarnaast kan ik zien aan de schrammen en blauwe plekken op mijn lijf en de herinnering aan de momenten waarop ik deze opliep waar mijn kwaliteiten liggen.
Deze informatie is enorm verhelderend en geeft weer nieuwe inzichten en energie om mooie plannen te maken voor de komende jaren. Dat puntje aan de horizon waar je heen wilt is zo vreselijk belangrijk! Het is geen heilig puntje maar het is wel referentiepunt op basis waarvan je weet of je überhaupt beweegt. Want in de waan van de dag lijkt het soms alsof je stilstaat terwijl het tegenovergestelde waar is.
